Pembelajaran mesin (machine learning) adalah satu terma yang dicipta untuk merujuk kepada keupayaan sesebuah mesin untuk belajar secara kendiri dalam melaksanakan apa sahaja tugasan yang ditetapkan oleh pengaturcara. Secara teori, pembelajaran mesin adalah berbeza daripada pengaturcaraan (programming) biasa yang mana pengaturcaraan biasa hanya memberikan arahan
Internet Benda (Internet of Things) merujuk kepada berbilion-bilion peranti fizikal di seluruh dunia yang terhubung dengan Internet serta mengumpul dan berkongsi data. Disebabkan penciptaan pemproses dan jaringan nirwayar (wireless) yang murah dan meluas, kini tidak lagi mustahil untuk mengalu-alukan sebarang benda – sama ada sebiji
Dalam bahagian pertama, saya telah menerangkan secara ringkas bagaimana bahasa pengaturcaraan (programming language) berfungsi dan bagaimana ianya berkomunikasi dengan otak komputer iaitu CPU. Dalam bahagian kedua ini, saya akan menghuraikan apakah unsur yang diperlukan untuk membentuk sesuatu bahasa pengaturcaraan. Bahasa pengaturcaraan secara asasnya merangkumi empat
Kita sebagai manusia mempunyai keperluan untuk berkomunikasi dengan manusia lain melalui wahana pertuturan. Perbuatan bertutur boleh dilakukan sama ada melalui bahasa lisan bagi yang sempurna deria, bahasa isyarat bagi yang berkelainan upaya mahupun bahasa tubuh bagi memahami maklumat tersirat yang disampaikan tanpa sedar. Keperluan